Eduardo ten o nariz grande, a el non lle gusta porque cuando se ducha non molla a boca, porque aparece polas esquinas antes que el, porque ten que pagar dous asentos no autobús,… Eduardo está farto de todo isto.A súa nai, polas noites léelle "O parruliño feo", Eduardo xa sabe que o parrulo ao final é un precioso cisne, a súa nai lémbrallo, pero realmente non hai nada malo en ser un parrulo, Eduardo non quere ser un cisne.
Eduardo nos seus soños, podía salvar a xente que naufragaba grazas ao seu nariz, convertíase nun heroe, despois facían unha estatua súa e baixo o nariz a xente regardábase da choiva. Tamén servía para colgar calcetíns, ou para que se pousaran paxaros. Así, Eduardo darase conta de que non é tan malo ser un parruliño feo e decidiu aceptarse tal e como é.
No hay comentarios:
Publicar un comentario